MERYL STREEP

MERYL STREEP (Królowa Mrówek) jest dwukrotną zdobywczynią Oscara i laureatką rekordowej liczby aż 13 nominacji do tej nagrody.

Streep rozpoczęła swą karierę sceniczną po uzyskaniu tytułu magistra sztuk pięknych w Yale School od Drama, w której to szkole jako pierwsza kobieta w historii otrzymała nagrodę Carol Dye Acting Award. Streep zadebiutowała na deskach nowojorskich teatrów w wyprodukowanej przez Josepha Pappa w Lincoln Center sztuce Trelawney of the Wells, po czym przeniosła się do Phoenix Repertory, gdzie regularnie grywała w melodramacie o wojnie secesyjnej Secret Service, sztuce Arthura Millera A Memory of Two Mondays oraz Tennessee Williamsa 27 Wagons Full of Cotton. Za tę ostatnią sztukę zdobyła nagrody Outer Critics Circle Award i Theater World Award oraz nominację do nagrody Tony. Wśród jej innych wczesnych ról teatralnych warto wspomnieć o produkcjach przygotowywanych na Festiwal Szekspirowski w Nowym Jorku Henryk V i Miarka za miarkę.

Na Broadwayu zagrała w musicalu Bertolta Brechta i Kurta Weilla Happy End i zdobyła nagrodę Obie za swą rolę w pozabroadwayowskiej produkcji Alice at the Palace. W tym czasie otrzymała również nagrodę Emmy dla najlepszej aktorki za rolę w miniserialu Holocaust.

Karierę filmową Streep rozpoczęła rolą przyjaciółki Jane Fondy w filmie Freda Zinnemana Julia. Swą drugą rolę kinową zagrała u boku Roberta De Niro i Chistophera Walkena w Łowcy jeleni, za którą otrzymała pierwszą nominację do Oscara. Kolejnym jej filmem był dramat polityczny Uwiedzenie Joe Tynana.

Po powrocie do teatru zagrała rolę Katarzyny w Poskromieniu złośnicy Joe Pappa w Central Parku. Grywając wieczorami sztuki Szekspira, w ciągu dnia na zmianę brała udział w zdjęciach do Manhattanu Woody’ego Allena i Sprawy Kramerów Roberta Bentona, za który to film otrzymała swego pierwszego Oscara w kategorii „najlepsza aktorka drugoplanowa”.

Trzecią nominację do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej oraz nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej otrzymała za podwójną rolę w Kochanicy Francuza z 1981 roku w reżyserii Karela Reisza. W kolejnym roku otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki za poruszającą kreację w tytułowej roli w filmie Alana Pakuli Wybór Zofii. Ponownie nominowano ją do Oscara w następnym roku za rolę Karen Silkwood w filmie Mike’a Nicholsa Silkwood. Spotkawszy się ponownie z Robertem De Niro na planie filmu Zakochać się, zdobyła nagrodę David di Donatello – włoski odpowiednik Oscara.

W 1985 roku Streep zagrała w obrazie Freda Schepisiego Obfitość oraz w Pożegnaniu z Afryką Sydneya Pollacka, który to film przyniósł jej nominację do Oscara dla najlepszej aktorki i kolejną nagrodę David di Donatello. Następnie wzięła udział w Zgadze Mike’a Nicholsa oraz w Chwastach Hectora Babenco - za tę rolę otrzymała siódmą już nominację do Oscara. Jej kolejny film, Krzyk w ciemności Freda Schepisiego, zaowocował nagrodą dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Cannes, nagrodą New York Film Critics Circle Award, AFI oraz następną nominacją do Oscara.

Streep otrzymała nominacje do Złotych Globów za swe role w filmie Diablica Susan Seidelman oraz w Pocztówkach znad krawędzi Mike’a Nicholsa. Za tę ostatnią rolę otrzymała także nominację do Oscara. Pozostając w gatunku komediowym, zagrała główną rolę w Broniąc życia Alberta Brooksa i Ze śmiercią jej do twarzy Roberta Zemeckisa. Następnie wzięła udział w Domu dusz Bille’a Augusta i zmierzyła się z fizycznymi wyzwaniami Dzikiej rzeki w reżyserii Curtisa Hansona. Po powrocie do pracy telewizyjnej zdobyła nominację do nagrody Emmy za rolę w opartym na faktach dramacie Po pierwsze nie szkodzić, który także wyprodukowała wspólnie z reżyserem Jimem Abrahamsem.

Za kolejny film – Co się wydarzyło w Madison County Clinta Eastwooda – otrzymała nominacje do Screen Actors Guild Award, Złotego Globu i Oscara. Potem zagrała we Wczoraj i dziś Barbeta Schroedera, a za rolę w Pokoju Marvina otrzymała kolejną nominację do Złotego Globu. W 1998 roku pojawiła się w Jedynej prawdziwej rzeczy, za którą to rolę otrzymała nominacje do nagrody SAG, Złotego Globu i Oscara, a także Kamerę Berlinale na Festiwalu Filmowym w Berlinie. W tym samym roku dołączyła do obsady filmu Pata O’Connora Taniec ulotnych marzeń, opartego na sztuce Briana Friela.

Streep nauczyła się grać na skrzypcach do opartego na faktach filmu o nauczycielce skrzypiec Robercie Guaspari w filmie Wesa Cravena Koncert na 50 serc, za który została uhonorowana dwunastą nominacją do Oscara.

Przeniósłszy się do Nowego Jorku w 2001 roku Streep wróciła do teatru Delacorte w Central Parku w sztuce Czechowa Mewa, wyreżyserowanej przez Mike’a Nicholsa dla Public Theatre na nowojorski Festiwal Szekspirowski.

Rola Streep z 2003 roku w Godzinach przyniosła jej Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszej aktorki na Berlińskim Festiwalu Filmowym oraz nominacje do nagrody SAG i Złotego Globu. W tym samym roku za rolę w Adaptacji Spike’a Jonze została uhonorowana Złotym Globem dla najlepszej aktorki drugoplanowej, a także nominacjami do nagrody BAFTA i Oscara. Ponadto otrzymała honorowego Cezara za całokształt pracy w Paryżu, gdzie także uhonorowano jej dorobek tytułem Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres, najwyższym odznaczeniem cywilnym przyznawanym przez rząd Francji.

W kolejnym roku Streep zagrała cztery różne role w wyprodukowanej dla stacji HBO adaptacji nagrodzonych Pulitzerem Aniołów w Ameryce autorstwa Tony’ego Kushnera, w reżyserii Mike’a Nicholsa. Za pracę nad tym projektem otrzymała Złoty Glob, nagrodę Emmy i SAG dla najlepszej aktorki.

Wśród najnowszych filmów Streep należy wymienić Kandydata, Lemony Snicket’s: Serię niefortunnych zdarzeń, Serce nie sługa, Diabeł ubiera się u Prady oraz Prairie Home Companion Roberta Altmana. Kolejnymi filmami w jej dorobku będą Dark Matter w reżyserii Chena Shi-Zhenga oraz produkcja teatralna New York Public Theatre Matkę Courage w adaptacji Tony’ego Kushnera i reżyserii George’a C. Wolfe’a.